Łojotokowe zapalenie skóry – kiedy należy się udać do lekarza?

Łojotokowe zapalenie skóry to bardzo powszechna choroba, z którą zmaga się wiele osób na całym świecie. Chociaż nie stanowi ona poważnego zagrożenia dla zdrowia i życia, to jednak jej objawy potrafią być niezwykle uporczywe i znacząco utrudniać codzienne funkcjonowanie. Czy ŁZS wymaga bezwzględnej pomocy lekarza? Jak je odróżnić od innej, równie częstej dermatozy, czyli atopowego zapalenia skóry?

Jak rozpoznać łojotokowe zapalenie skóry?

Łojotokowe zapalenie skóry to schorzenie o charakterze przewlekłym oraz nawrotowym – oznacza to, że nawet po ustąpieniu symptomów te mogą w przyszłości powrócić, szczególnie jeśli nie będziemy stosować skutecznej profilaktyki. Główną przyczyną ŁZS jest namnażanie się drożdżaków z gatunku Malassezia, które naturalnie bytują na ludzkiej skórze. W momencie, w którym ulegają przerostowi, zaczynają żerować na trójglicerydach wytwarzanych przez gruczoły łojowe. Powody, dla których dochodzi do tego zjawiska, nie zostały do tej pory dokładnie poznane.

Podstawowym objawem łojotokowego zapalenia skóry jest nadmierny łojotok – skóra nieestetycznie się świeci i jest wyraźnie przetłuszczona. Na jej powierzchni (głównie w obrębie twarzy, klatki piersiowej czy głowy) pojawiają się tłuste łuski, którym zwykle towarzyszy silne złuszczanie się oraz zaczerwienienie. Tego typu zmiany skórne mogą być zauważalne w takich trudno dostępnych miejscach, jak okolice małżowin usznych, pachy czy zgięcia stawowe.

W diagnostyce ŁZS konieczne jest rozróżnienie od atopowego zapalenia skóry, które również jest powszechną chorobą skóry. W przypadku atopowego zapalenia skóry także widoczne jest łuszczenie oraz rumień, jednak skóra jest zazwyczaj przesuszona, brak zatem wzmożonego łojotoku. Dodatkowo pacjenci cierpiący na AZS często uskarżają się na silny świąd, z kolei w przypadku ŁZS swędzenie występuje stosunkowo rzadko.

Łojotokowe zapalenie skóry – kiedy skorzystać z pomocy dermatologa?

Do lekarza powinniśmy się udać jak najszybciej po zauważeniu niepokojących symptomów. W przeciwnym wypadku możemy nieświadomie przyczynić się do ich nasilenia, np. poprzez stosowanie nieumiejętnej pielęgnacji. Nie powinniśmy samodzielnie stawiać diagnozy, jeśli zależy nam na złagodzeniu objawów.

Dermatolog zazwyczaj dokonuje rozpoznania choroby na podstawie szczegółowego wywiadu z pacjentem oraz zbadania występujących zmian skórnych. W niektórych przypadkach może być konieczne wykonanie biopsji, szczególnie jeśli trzeba rozróżnić ŁZS od chociażby łuszczycy. Przeważnie jednak wykonywanie dodatkowych testów jest zbędne, ponieważ łojotokowe zapalenie skóry ma dość charakterystyczny przebieg.

Oprócz odpowiednio dopasowanych kosmetyków pielęgnujących ŁZS jest leczone głównie przy pomocy leków przeciwzapalnych i przeciwgrzybiczych. Zwykle są one stosowane miejscowo, jednak w sytuacji, kiedy schorzenie przybiera ostrzejszą formę, lekarz zaleci także zażywanie środków doustnych. Istotny w leczeniu może się również okazać tryb życia, szczególnie dieta. Dobrze jest dbać o prawidłowe nawyki żywieniowe.